اسد آباد را بيشتر بشناسيم

شهرستان اسدآباد با ۱۰۴٬۵۶۶ نفر جمعيت ,يكي از شهرستان‌هاي استان همدان ايران است كه در مجاورت استان كرمانشاه قرار دارد. شهر اسدآباد مركز اين شهرستان است.

اسدآباد توسط سردار مشهور عرب سعد پسر ابي وقاص ساخته شده، به همين علت مدتها به سعدآباد مشهور بوده‌است و اكنون نيز مردم محلي آن را سعدآباد مي‌گويند.

تعدادي از افراد ايل ترك زبان افشار در زمان سلجوقيان ذر اين منطقه ساكن شدند و بعدها نادر شاه عده ديگري از افشارها را به اين منطقه كوچاند و آنها در دشت اسدآباد ساكن شدند كه به همين علت به اسدآباد افشار هم معروف است.

اسدآباد زادگاه سيد جمال‌الدين اسدآبادي است.

دشت افشار در اسدآباد از لحاظ كشاورزي بسيار حاصلخيز مي‌باشد و انواع محصولات كشاورزي و صيفي جات در آن كشت مي‌شود و مي‌توان اين منطقه را خود كفا دانست. دشت افشار اسدآباد محل زندگي پرنده‌اي كمياب به نام ميش مرغ است اسدآباد، شهري است با جمعيت حدوداً يكصد هزار نفر، در غرب استان همدان. شايد اسدآباد به لحاظ تركيب جمعيتي در ايران كم نظير، و حتي بي نظير باشد. در محدوده اين شهرستان روستاهاي همجواري هستند كه متعلق به دو گروه زباني متفاوت مي باشند. هر چند ساكنان اصلي شهر اسدآباد زبان تكلم خود را فارسي مي دانند اما با كمي تامل، مي توان زبان مردم اين شهر را هم خانواده زبان ساكنين شهرستانهاي لر نشين مجاور، يعني ملاير، نهاوند و به خصوص تويسركان دانست. بعد از انقلاب اسلامي، مهاجرت تركها و كردهاي روستاهاي مجاور به اين شهر سرعت بيشتري گرفته، عموماً اهالي هر روستا در يكي از محله‌هاي حاشيه شهر و اتفاقاً در منتهي اليه مسير مواصلاتي آن روستا به شهر ساكن شده اند. براي مثال اهالي روستاي خاكريز در محدوده «چهارراه خاكريز»، اهالي روستاي شيرزلي، در ابتداي جاده منتهي به اين روستا، واقع در بلوار كشاورز، و به همين ترتيب اهالي روستاهاي ترخين آباد، ملحمدره و بياج در خيابان رفسنجاني، و اهالي روستاهاي خنداب و قاسم آباد در محله پشت بيمارستان ساكن شده اند.

علاوه بر تركيب جمعيتي، اسدآباد يك مشخصه ديگر هم دارد. تعداد قابل توجهي از مردم اين شهرستان، كاميوندار هستند. اسدآبادي ها به كاميون، «تريلي» مي گويند. اهالي روستاهاي «جنت آباد» و «مزرعه بيد» از «قديم كاميوندار»هاي اين منطقه هستند. بعضي خانواده‌هاي اين دو روستا بيشتر از يك «تريلي» دارند.

قدمت قديمي ترين شهرك اسدآباد، به بيشتر از دو دهه نمي رسد. در سالهاي گذشته و به تناسب رشد جمعيت اين شهر، چند شهرك در اطراف آن ساخته شده است. شهرك شهيد قندي بزرگترين و قديمي ترين آنهاست. شهرك هاي فرهنگيان، شهرداري، سيد احمد و شهيد خزائي، به ترتيب اهميت و جمعيت، شهرك هاي ديگر اسدآباد هستند.

بافت اصلي شهر شامل چند محله است. محله ميدان، در گاراژ، قلعه ي بالا، سيدان، سر وير و سيامكي بعضي از اين محله هاست. هنوز آثار خانه‌هاي قديمي و كوچه باغها در بعضي از آنها باقي و پيداست.

تراكم جمعيتي شهرستان اسدآباد، به نظر بالاتر از متوسط كشور است. روستاهاي نسبتاً زيادي در اطراف اين شهر پراكنده اند. اهالي اين روستاها عمدتاً به زبان هاي تركي ,كردي و چند آبادي هم به زبان هاي لري و لكي صحبت مي كنند. جنت آباد، بادخوره، مزرعه بيد، دهبزان، خاكريز، چنار عباس خان، ملحمدره، بياج، هودرج و ترخين آباد آجين، بوجين،سيراوند بهراز روستاهاي ترك؛ آبادي هاي موسي آباد، قاسم آباد لك لك، چشمه علي (چهچه قلي)، شمس آباد و كَمك روستاهاي كرد؛ چنار شيخ، حسين آباد و ويرايي (شيرزلي)، لرنشين؛ و وندرآباد و خنداب لك هستند.


ويكيپديا