با توجه به پيشينه تاريخي منطقه زاگرس كه در گذشته هاي دور مهد تمد ن و فرهنگ عيلاميان بوده، سرزمين خوزستان پيوسته بستر مناسبي براي رشد و شكوفايي هنر و صنايع دستي در زمينه هاي مختلف به شمار آمده است. همچنين تعدد و تكثر قومي و فرهنگي مرد م خوزستان (بختياري هاي ساكن شمال و شرق خوزستان، اعراب ساكن در جنوب و غرب استان و ساكنان بخشهاي مركزي كه عمد تا شهرهاي اهواز، دزفول، شوش و شوشتر را شامل مي شود) موجب شده تا صنايع دستي در خوزستان از تنوع چشمگيري برخوردار شود. وجود عشاير كوچ رو كه خود حافظ هنرها و صنايع دستي خاص هستند موجب تنوع رشته ها و نيز ترويج صنايع دستي به ديگر مناطق شده است.از عمده ترين صنايع دستي رايج در استان مي توان به طور مختصر به موارد زير اشاره كرد:كپوبافييكي از صنايع دستي بومي و خاص استان محصولاتي به نام كپو مي باشد كه با پيچش ساقه هاي مركزي و جوان نخل به دور ساقه هاي كرتك شكل مي گيرد و با نقش اندازي كامواهاي الوان، زيبايي آن چند برابر مي شود. مركز بافت كپو، د هستان «شهيون» واقع در شهرستان دزفول بوده و معمولا به شكل سبد هاي دردار و بدون در به صورت سيني در اندازه هاي مختلف رنگي و ساده بافته مي شود.حصيرحصيربافي از قد يمي ترين صنايع دستي و شايد كهن ترين آنها در استان مي باشد. اين هنر-صنعت در خوزستان بسيار پررونق بوده به طوري كه فراورد ه هاي آن در همه نقاط ايران عرضه مي شود. امروز در نقاط مختلف خوزستان هرجا كه دسترسي به برگ نخل و ني و تركه امكان پذ ير باشد مي توان حصيربافي را ديد. شهرهاي آبادان، خرمشهر، شاد گان و دشت آزاد گان از مراكز عمد ه توليد اين محصول است.قالي محلينوعي قالي با كيفيت بالا و نقوش بسيار متنوع در شمال استان توسط زنان و دختران بختياري بدون بكارگيري نقشه از پيش طراحي شده و فقط با تكيه بر ذ هن خلاق آنان توليد مي شود. نقوش اين قاليها بسيار متنوع و چشم نواز است و اكثر نقوش از طبيعت و محيط اطراف زند گي آنان مانند گل، كاسه، ماهي، پروانه، شانه و ... تشكيل مي گردد.شهرهاي مسجد سليمان، اند يمشك و ايذه از مراكز توليد اين محصول مي باشد.گليمهفتگل يكي از بخشهاي شهرستان رامهرمز از مناطق عمده توليد گليم در استان است كه اكثر بافند گان آن ترك زبان و از عشاير قشقايي هستند.احرامياحرامي(سجاده)نوعي زيرانداز محسوب مي شود كه در قد يم به عنوان سجاده نماز و در ابعاد 90 در 70 سانتي متر توليدمي شده اما اكنون در ابعاد مختلف بافته مي شود و گاه بافت آن تا طول سه متر به عنوان كناره يا روژله اي هم سفارش داده مي شود. به طور كلي بافت احرامي در خوزستان از سابقه ديرينه اي برخوردار بوده و بر روي دارهاي سنتي دووردي توليد مي شود. مواد اوليه آن را نخ پنبه و پشم تشكيل مي د هد و مراكز بافت احرامي در شهرستانهاي شوشتر، دزفول و بهبهان است.گيوهگيوه، پاپوشي است بسيار سبك و راحت كه توليد آن در شهرستانهاي دزفول، بهبهان و شوشتر رواج داشته و مواد اوليه آن چرم، پنبه و نخ تابيده و پارچه نازك نخي، كتيرا، پوست دباغي شده، موي بز و چسب است كه با ابزار سندان چوبي، مشته، درفش، چسني، دواگير، چاقو، پراز و ... توليد مي شود.نساجي سنتينساجي سنتي در استان خوزستان بويژه در شهرهاي شوشتر و دزفول از قد مت بسيار بالايي برخوردار بوده تا آنجا كه قزبافي (ابريشم بافي) در شهرستان شوشتر به گذ شته هاي بسيار دور باز مي گردد. به طوري كه پارچه پوشش خانه كعبه از ديباي شوشتر تهيه مي شده كه به صورت دووردي و چهاروردي بافته مي شود. از عمد ه محصولات اين رشته جاجيم، زيلو، موج، ملحفه و انواع منسوجات است.عبامركز بافت عبا در شهرستان بهبهان و از قد مت بالايي در اين زمينه برخوردار است. معروفيت عباي بهبهان مد يون كيفيت بالا در بافت و مواد اوليه آن مي باشد. عبا در بهبهان از پشم شتر و نيز از پشم نژاد خاصي از گوسفند عربي بافته مي شود و بجز بازارهاي داخلي به كشورهاي حوزه خليج فارس نيز صادر مي شود.توليدات عشايريوريس بافي (كارتي)، خورجين، چوقا، حور، توبره، جل مهده و ... از انواع بافته هاي عشاير است. اين بافته ها كه بيش از 10 نوع محصول را شامل مي شود عمد تا توسط عشاير بختياري در شمال خوزستان در دامنه هاي جبال زاگرس توليد مي شود و تمامي مراحل پشم چيني، پشم ريسي، رنگرزي تا مرحله بافت آنها توسط خود عشاير صورت مي گيرد.خراطيمركز هنر-صنعت خراطي خوزستان، شهرستان دزفول است كه از قد مت زيادي برخوردار مي باشد و توليدات آن در بازار قد يم دزفول كاملا رايج است. محصولات زيبايي از قبيل مبلمان، جالباسي، قليان، گهواره، سبد هاي نگهداري مجلات و روزنامه، ميل زورخانه، جا كفشي، ظروف مختلف و قطعات ظريف هنري از عمده توليدات اين هنر-صنعت محسوب مي شود. مواد اوليه اين رشته انواع چوب است.محرققدمت محرقكاري در استان خوزستان زياد نيست و رشته اي جوان محسوب مي شود اما به دليل فراواني مواد اوليه آن در استان، گسترش وسيعي پيدا كرده و هم اكنون در اكثر شهرستانها و در مراكز آموزش صنايع دستي استان به علاقه مندان آموزش داده مي شود. محرق كاري شباهت زيادي به معرق چوب دارد با اين تفاوت كه تابلوهاي محرق، ساده تر و سريع تر از تابلوهاي معرق ساخته مي شود. مواد اوليه اين هنر، ساقه جو و گند م است كه با تكنيكي بسيار ساده بر روي زمينه پارچه اي يا سطوح صاف چسبانده مي شود.ورشوورشوسازي دزفول كه از نظر اهميت، دومين رتبه كشور را داراست با ظروف بسيار متنوع و كاربردي از اهميت ويژه اي برخوردار است.سماور، قليان، پارچ و ليوان، گلاب پاش، تنگ و قدح، آفتابه و لگن از متداول ترين توليدات اين رشته به شمار مي آيد.ميناكاريميناكاري روي طلا از هنرهاي خاص استان است كه توسط صابئين مندايي-پيروان حضرت يحيي (ع)-در استان انجام مي شود. تعدادي از هنرمندان اين رشته در استان آوازه جهاني دارند و آثارشان منحصر به فرد است. آنان با ظرافت خاصي نقشهاي نخل و قايق روان بر روي كارون و كاروانهاي شتر را بر روي ميناي ريخته شده بر قطعات طلا درآورده و دستبند، حمايل، گرد نبند، سينه ريز، گوشواره و انگشتر به ياد گار مي نگارند. اين آثار علاوه بر جنبه اقتصادي، داراي ارزش هنري بسيار بالايي هستند.