معرفی وبلاگ
ایران تونگین ولعل دنیاهستی//ایران توفریبنده وزیباهستی
نام تونکوست چون کهن ایرانی//تاریخ خجسته یل وشیرانی//
مهدهنری نقش جهان درگاهت//شیرازوسپاهان اثرزیبایت//
هرکس گذرش درتورسدمی بیند//ازشاخه زیبات گلان می چیند//
هردم که نظردررخ توبنماید //مدهوش تووجلوه کویت باشد//
آثارتوزیباونکودرهمه جاست//هرشهربه آثارخوشت می نازد//
مهمان چوبه این نغمه سرا بازآید//درکوی توگرددبری ازغم یادش//
اثرمدیروبلاگ محمدعلی حاجیان
دسته
بوق بوق ايران
ايران شناسي
ايرانگردي
ايران هميشه جاويدان
پايتخت فرهنگي جهان اسلام
ايرووون
ميهن ما
توريسم ايران
هنرصنايع دستي وخانواده
آرشیو
آمار وبلاگ
Rss
طراح قالب
| توضيحات: | ابيانه : در فاصله 50 كيلومتري جاده كاشان و نطنز قرار دارد . ابيانه روستاي تاريخي ايران به دليل معماري جالب توجه و مناظر و چشم اندازهاي زيبا و قدمت تاريخي داراي ويژكيهاي منحصر به فردي است كه آن را از ديگر روستاهاي تاريخي ايران متمايز كرده ا |
| توضيحات - 2: | شمار خانه هاي ابيانه در سرشماري سال ۱۳۶۱ برابر با ۵۰۰ واحد برآورد شده؛ اين خانه ها تماماً بر روي دامنه پرشيبي در شمال رودخانه برزرود بنا شده است به صورتي كه پشت بام مسطح خانه هاي پايين دست، حياط خانه هاي بالادست را به وجود آورده است و هيچ ديواري هم آنها را محصور نميسازد. در نتيجه، ابيانه در وهلهٔ اول روستايي چند طبقه به نظر ميآيد كه در بعضي موارد تا چهار طبقهٔ آن را مي توان مشاهده كرد. اتاقهاي ابيانه به پنجرههاي چوبي ارسي مانند مجهزند و اغلب داراي ايوانها و طارميهاي چوبي پيش آمدهٔ مشرف بر كوچه هاي تنگ و تاريكاند كه خود به صورت مناظر جالبي درآمدهاند. نماي خارجي ديوارهاي خانه هاي ابيانه با خاك سرخي كه معدن آن در مجاورت روستاست پوشيده شده است. از آنجا كه در دامنه هاي شيبدار ابيانه فضاي كافي براي ساختن خانه هاي موردنياز وجود ندارد در اين روستا چنين رسم شده است كه هر خانواده انبار غار مانندي در تپههاي يك كيلومتري روستا، در كنار جاده و نرسيده به ابيانه ايجاد نمايد. اين غارها كه در دل تپه ها حفر شدهاند و از بيرون تنها درهاي كوتاه و محقر آن نمودار است براي نگهداري دامها و نيز آذوقهٔ زمستاني و اشياي غيرضروري مورد استفاده قرار ميگيرد. زندگي مردم ابيانه كشاورزي و باغداري و دامداري است كه با روشهاي سنتي اداره ميشود. بيشتر زنان در امور اقتصادي با مردان همكاري دارند. ابيانه داراي هفت رشته قنات است كه براي آبياري مزارع و باغات مورد استفاده قرار ميگيرد. گندم، جو، سيب زميني و انواع ميوه به خصوص سيب، آلو، گلابي، زردآلو، بادام و گردو در ابيانه به دست ميآيد. در سالهاي اخير قاليبافي در ابيانه رواج پيدا كرده و نزديك به ۳۰ كارگاه قاليبافي در آنجا داير شده است. در گذشته گيوه بافي از جمله مشغله هاي پردرآمد زنهاي ابيانه بوده است كه امروزه تا حدي متروك شده است. مردم ابيانه به سبب كوهستاني بودن منطقه و دور بودن محل آنها از مراكز پر جمعيت و راههاي ارتباطي، قرنها در انزوا زيسته و در نتيجه بسياري از آداب و رسوم قومي و سنتي و از جمله زبان و لهجهٔ قديم خود را حفظ كرده اند. زبان مردم ابيانه فارسي با لهجهٔ خاص ابيانه اي است كه با لهجه هاي متداول در جاهاي ديگر تفاوت اساسي دارد. لباس سنتي آنها، هنوز هم ميان آنها رواج دارد و در حفظ آن تاكيد و تعصب از خود نشان ميدهند، در مردان شلوار گشاد و درازي از پارچهٔ سياه(شبيه شلوارمردان بختياري) و در زنها پيراهن بلندي از پارچه هاي گلدار و رنگارنگ است. علاوه بر اين، زنهاي ابيانه معمولاً چارقدهاي سفيدرنگي بر سر دارند. قديمترين اثر تاريخي ابيانه آتشكدهاي است كه مانند ديگر بناهاي ده در سراشيبي قرار گرفته است. آتشكده ابيانه را نمونهاي ازمعابد زردشتي دانستهاند كه در جوامع كوهستاني ساخته ميشد. اثر تاريخي ديگر اين روستا مسجد جامع آن و قديمترين اثر تاريخي اين مسجد منبر چوبي منبتكاري آن است كه در سال ۴۶۶ هجري قمري ساخته شده است. مسجد قديمي ديگر ابيانه مسجد برزله است كه داراي فضاي دلبازي است و روي لنگه در شرقي آن سال ۷۰۱ هـ. ق. نوشته شده است كه مربوط به دورهٔ ايلخانان است. مسجد تاريخي ديگر ابيانه مسجد حاجتگاه است كه كنار صخرهاي در كوهستان بنا شده و بر در ورودي شبستان آن تاريخ ۹۵۲هـ. ق. مشاهده ميشود. روستاي ابيانه داراي دو زيارتگاه است: يكي مرقد شاهزاده عيسي و شاهزاده يحيي در جنوب روستا كه به گفته اهالي فرزندان امام موسي كاظم بودهاند؛ و زيارتگاه ديگر ابيانه قدمگاه ناميده ميشود. از جمله جاها و اماكن ديدني ديگر ابيانه ميتوان از خانه غلام نادرشاه و خانه نايب حسين كاشي نام برد با تشكر از فرحناز جون |
تهيه كننده سند: Taraneh