شهرستان بشرويه را بيشتر بشناسيم
شهرستان بشرويه به مركزيت شهر بشرويه، از شهرستان‌هاي استان خراسان جنوبي مي‌باشد. اين شهرستان تا آبان ۱۳۸۷، يكي از بخش‌هاي شهرستان فردوس بود كه در اين سال به شهرستان ارتقا پيدا كرد.
جمعيت
جمعيت اين شهرستان بر طبق سرشماري سال ۱۳۸۵، برابر با ۲۳٬۰۴۵ نفر است. از اين ميزان جمعيت، ۹٬۲۶۷ نفر در روستاها و ۱۳٬۷۷۸ نفر در شهر بشرويه ساكن بوده‌اند.
تقسيمات كشوري
اين شهرستان داراي ۲ بخش، ۴ دهستان و يك نقطه شهري است:
بخش مركزي با جمعيت ۱۷٬۳۹۰ نفر
دهستان كرند
دهستان علي جمال
بخش ارسك با جمعيت ۵٬۶۵۵ نفر
دهستان ارسك
دهستان رقه
شهرها: بشرويه
جغرافيا و زمين‌شناسي
اين شهرستان از دو قسمت كم وسعت كوهستاني در غرب و پهنه وسيع شمال جنوب و شرق كوير و بيابان و ريگزار تشكيل شده است .
بلندترين نقطه آن روي قله جمال در غرب حوضه يا ۲۴۴۵ متر ارتفاع از سطح دريا و پست‌ترين نقطه آن در كوير نمك با ۷۶۹ متر ارتفاع از سطح دريا قرار دارد .
رشته كوه شتران در غرب، اين شهرستان را از شهرستان طبس جدا مي‌كند. ديگر ارتفاعات اين منطقه عبارت‌اند از: علي جمال، سرهنگي، كوه سفيد، قلعه دختر و دو شاخ.
در شرق منطقه ريگزارهايي وجود دارد كه ارتفاع آنها به ۴۰ تا ۵۰ متر مي‌رسد.
كوير بجستان (كوير نمك) با وسعت بيش از ۲۵۰ هزار هكتار در شمال اين منطقه قرار دارد. بيشتر آب‌هاي سطحي منطقه در فصل بارندگي به اين كوير مي‌ريزند.
حوضه آبريز دشت بشرويه در حد فاصل بين توده لوت در شرق و كوههاي شتري (حوضه آبريز دشت طبس) در غرب واقع شده است. قديمي‌ترين سازند شناخته‌شده در اين حوضه از آهك و دولوميت دوران دوم زمين‌شناسي تشكيل شده و در ارتفاعات شمال تا شمال شرق آن رخنمون دارد.
دوران دوم زمين‌شناسي از شيل و ماسه سنگ، آهك دولوميت تشكيل شده و در ارتفاعات جنوبي و غربي منطقه يافت مي‌شود سازندهاي آهكي ريفي به دليل داشتن فضاهاي خالي در پيوند با منابع زيرزميني حائز اهميت است .
سازندهاي دوران سوم عمدتاً از سنگهاي آذرين بيروني و در بلنديهاي شرق حوضه و حاشيه ارتفاعات غربي رخنمون دارد .
رسوبات دوران چهارم شامل رسوبات آبرفتي تشكيل دهنده سفره آب زيرزميني ومخروط افكنه‌ها در مناطق كم ارتفاع حوضه گسترش دارند .
اقليم
آب و هواي منطقه خشك و كويري است. حداكثر و حداقل مطلق درجه حرارت هوا در ايستگاه بشرويه ۴۷ و ۱۲- درجه سانتي‌گراد گزارش شده است. روستاهاي شمال بشرويه گرم‌ترند و روستاهاي غربي و جنوب غربي كه ارتفاع بيشتري دارند از درجه حرارت ملايم‌تري برخوردارند .
بارندگي در اين منطقه بيشتر از اوايل آبان‌ماه شروع مي‌شود و حداكثر تا نيمه ارديبهشت ادامه دارد. از آن به بعد به ندرت باران مي‌بارد. متوسط بارندگي در اين منطقه ۱۱۰ ميلي متر در سال مي‌باشد .
آب
منطقه رودخانه دائمي ندارد و چند رود فصلي كه پس از بارندگي روانابها و سيلاب در آنها جريان مي‌يابد عبارت‌اند از:
رودخانه قلعه واقي:از ارتفاعات جنوب شرقي سرچشمه مي‌گيرد و به طرف شمال جريان داشته و به كوير نمك مي‌ريزد.
رودخانه ريسو: از ارتفاعات جنوب سرچشمه گرفته در مسير شمالي به رودخانه واقي پيوسته با آن كال نمك را بوجود مي‌آورند.
رودخانه فتح‌آباد: از ارتفاعات كوه جمال شروع در نزديكي روستاي فتح‌آباد وارد دشت بشرويه مي‌شود.
كال اصفاك: از بلنديهاي قرانجيري واقع در غرب منطقه شروع مي‌شود و در نزديكي روستاي اصفاك به كال نمك مي‌پيوندد. سيلاب اين كال در تغذيه سفره آب زيرزميني نقش دارد.
كالشور فردوس: از شرق وارد دشت بشرويه مي‌شود و پس ازعبور از شرق روستاي نيگنان به كوير نمك مي‌ريزد.
آب مورد نياز كشاورزي اين منطقه از قنات، چشمه و چاه تامين مي‌شود. طبق آمار موجود در حال حاضر تعداد ۲۰۲ حلقه چاه عميق ۱۲ حلقه چاه نيمه عميق ۱۳۳ رشته قنات و ۸۲ چشمه در منطقه وجود دارد كه ساليانه حدود ۲۳۶ ميليون متر مكعب آب از زيرزمين استخراج مي‌گردد.
پوشش گياهـــي
گياهان اين منطقه از گونه‌هاي پرطاقت مانند درمنه، تاغ و اسكمبيل مي‌باشد. در كوههاي شتري تعدادي درختان جنگلي چون انجير، پسته كوهي، بادام كوهي و گردو وجود دارد. با توجه به گسترش كوير و نمك‌زار و شنزار در منطقه مراتع آن فقير است و پوشش گياهي بصورت تنك مشاهده مي‌شود. گياهان داروئي و صنعتي چون كتيرا، انغوزه، زيره سياه و بارهنگ از ديگر گياهان اين منطقه مي‌باشد .
ويكيپديا