راميان را بيشتر بشناسيم

شهرستان راميان يكي از شهرستانهاي ايران در استان گلستان است. شهر راميان مركز اين شهرستان است.

جمعيت شهرستان راميان در سال ۱۳۸۵، برابر با ۸۲٫۳۵۲ نفر بوده‌است

قلعه ميران در اين شهرستان پايتخت دوم اشكانيان بوده‌است كتاب ايرانيان تركمان در پاورقي خود به اين مساله اشاره مي‌كنددالان بهشت نقل شده توسط فارابي حفر شده‌است كه يكي از نادر ترين پديده‌هاي طبيعي مي‌باشد از سوي ديگر درختان زربين در راميان وجود دارد كه از ذخيره گاههاي مهم جهان مي‌باشد كه قابل تامل است

گردشگري
از جاذبه‌هاي گردشگري شهرستان راميان مي‌توان به قله ۲۴۰۰ متري قلعه ميران، استخر طبيعي گل راميان با عمق نزديك به ۸۰ متر، مجموعه ابشارهاي سرخه كمر به تعدا ۵ ابشار، مجموعه ابشارهاي جوزك، مجموعه ابشارهاي سيد كلاته به تعداد ۸ ابشار، مجموعه ابشارهاي چفت كه تعداد انها به ۱۲ ابشار مي‌رسد كه كوتاهترين ان ۸ و بلند ترين ان ۳۲ متر ارتفاع دارد، ،مجموعه ابشارهاي پشمكي، چشمه نيلبرگ، چشمه سيد كلاته، انجير چشمه، منطقه كوهستاني و برف گير النگ، چشمه پير كرم، مجموعه ابشارهاي شير اباد، غارناشناخته شيراباد، دهكده توريستي پاقلعه، جنگل دره ملا و باغ تاشته، پارك جنگلي زيباي دلند، ذخيره گاه بين المللي سرو زربين، جنگل پنهان خانه،گرم چشمه،ديو چشمه، روستاي تاريخي كشكك، تپه تاريخي نقاره خانه ، بقعه متبركه امامزاده بي بي حليمه خاتون الهادي و همچنين موزه مردم شناسي شهر راميان اشاره كرد.

تقسيمات كشوري
بخش مركزي شهرستان راميان
دهستان دلند
دهستان قلعه ميران
شهر: راميان و دلند

بخش فندرسك
دهستان فندرسك جنوبي
دهستان فندرسك شمالي
شهر: خان ببين

ويكيپديا

شهرستان علي‌آباد كتول يكي از شهرستانهاي ايران در استان گلستان است. شهر علي آباد مركز اين شهرستان است.

جمعيت شهرستان علي آباد در سال ۱۳۸۵، برابر با ۱۲۵٫۰۷۹ نفر بوده‌است

تقسيمات كشوري
بخش مركزي شهرستان علي‌آباد
دهستان كتول
دهستان زرين گل
شهر: علي آباد

بخش كمالان
دهستان استرآباد
دهستان شيرنگ
شهر: فاضل آباد

درباره شهرستان علي آباد كتول
اين شهرستان با ۱۱۶۳ كيلومتر مربع وسعت در مركز استان گلستان واقع است. در جنوب اين شهرستان كوههاي مرتفع و پوشيده از درخت البرز واقع است .در شرق ان نيز شهرستان راميان قرار دارد. در شمال آن هم دشت گرگان واقع است . اين شهرستان پذيراي بسياري از مهاجران نيز مي‌باشد از قبيل سيستاني‌ها و شاهروديها و كردها، بلوچ‌ها، سبزواريها و ... كه همگي به نحو شگفت آوري در كنار هم به خوبي زندگاني مي‌كنند .زبان ارتباطي در اين منطقه زبان شيرين فارسي است. از مناطق ديدني. آن جنگل كبود وال و آبشار كبود وال كه در جنوب اين شهرستان است و پياده هم مي‌توان به آن رسيد جنگل زرين گل و روستاهاي آن حوالي، دهنه محمد آباد و روستاهاي بالا دست و ... از روستاهاي بزرگ آن مزرعه كتول مي‌باشد كه داراي خانواده‌هاي كردكتولي مهاجر .... مي‌باشد


ويكيپديا

شهرستان كردكوي از شهرستانهاي ايران در استان گلستان است. شهر كردكوي مركز اين شهرستان است.

جمعيت شهرستان كرد كوي در سال ۱۳۸۵، برابر با ۶۷٫۸۲۳ نفر بوده است

شهرستان كردكوي در غرب استان گلستان و در فاصله 29 كيلوكتري گرگان واقع شده است. اين شهرستان از شمال به شهرستان بندر تركمن از جنوب به رشته كوههاي البرز شرقي و استان سمنان، از شرق به شهرستان گرگان و از غرب به شهرستان بندرگز محدود مي‌باشد.

جنوب اين شهرستان را ارتفاعات البرز شرقي تشكيل مي‌دهد، كه مهمترين كوههاي آن درازنو و زمه كوه، چلستان، جهان نما، پلاش و حداكثر ارتفاع آن از سطح دريا به 3500 متر مي‌رسد.

بخش شمالي شهرستان از زمينهاي جلگه‌اي هموار با شيب ملايم تشكيل و به زمين هاي بندرتركمن، رودخانه قره سو و خليج گرگان منتهي مي‌گردد.

به توجه به موقعيت جغرافيايي، ارتفاع و امتداد كوهها و نزديكي به درياي خزر، اين شهرستان در قسمت جلگه‌اي داراي آب و هواي معتدل مرطوب و در قسمت كوهستاني، داراي آب و هواي معتدل كوهستاني است.

پوشش گياهي اين شهرستان با توجه به ارتفاع زمين متنوع است. كوهپايه ها، زمين هاي زراعتي توام با چمن زار ها گسترش دارند. تا ارتفاع 2400 متري را جنگلهاي انبوه پوشانده است. در ارتفاعات پايين درختان ممرز، انجيلي، توسكا، آزاد، لرگ و در ارتفاعات متوسط راش، ملچ، نمدار، افرا و در ارتفاعات بالاتر در ختان ارس , بلوط و سرو كوهي مي رويند. در جنوب كردكوي جنگل تا خط الراس كوههاي درازنو گسترش داشته و يكي از انبوه ترين مناطق جنگلهاي خزري به شمار مي‌رود.

در شهرستان كردكوي با توجه به شرايط آب و هوايي، بيشترين بارش در فصول پاييز و زمستان صورت مي‌گيرد. بارش سالانه در كردكوي تا حدود 570.5 ميليمتر مي‌رسد. شيب تند زمين، رودهاي مناسبي را بوجود آورده است. در ضلع شمالي البرز رودخانه‌هاي زواردشت، غاز محله كردكوي، شش دانگ بالاجاده، غرب بالاجاده و مياندره، را مي‌توان نام برد كه به رودخانه قره سو وارد و از شمال كردكوي به خليج گرگان مي ريزد.

كشاورزي از اركان اصلي اقتصاد اين شهرستان به شمار مي‌رود. از محصولات مهم كشاورزي پنبه, گندم، برنج و سويا است. شهرستان كردكوي داراي مراتع غني و جنگلي و چمنزارهاي ييلاقي است. به سبب حاصلخيزي منطقه و توسعه كشاورزي بيشتر صنايع اين شهرستان در رابطه با محصولات كشاورزي تاسيس شده است. از مهمترين آنها كارخانه پنبه پاك كني، صابون سازي، روغن كشي، شاليكوبي، چوب بري، و خوراك ماكيان و نئوپان را مي‌توان نام برد. از صنايع دستي اين شهرستان حصيربافي، نمدزني، بافتن چادر شب محلي و جوراب پشمي است

تقسيمات كشوري
بخش مركزي شهرستان كردكوي
دهستان چهاركوه
دهستان سدن رستاق شرقي
دهستان سدن رستاق غربي

ويكيپديا

شهرستان كلاله يكي از شهرستانهاي ايران در استان گلستان است. شهر كلاله مركز اين شهرستان است.

جمعيت شهرستان كلاله در سال ۱۳۸۵، برابر با ۱۵۳٫۲۶۱ نفر بوده است

شهرستان كلاله با چهار هزار و ‪ ۹۶۲‬كيلومتر مربع وسعت در شرق استان گلستان قرار دارد، در اين شهرستان علاوه بر عشاير كوچنده اكراد شمال خراسان، حدود ‪ ۱۶۰‬هزار نفر سكونت دارند كه تركيب جمعيتي آن را قوم فارس، تركمن، سيستاني، بلوچ تشكيل مي‌دهند.

بخش مركزي شهرستان كلاله
دهستان آق سو
دهستان تمران
دهستان زاو كوه (مركز: گوكجه، مركز قبلي: پيش‌كمر)
دهستان كنگور
شهر: كلاله

بخش پيش‌كمر (مركز: پيش‌كمر)
دهستان زاو ‌كوه
دهستان عرب‌داغ
در سال ۱۳۸۶ بخش مراوه‌تپه در شمال شهرستان كلاله به شهرستان ارتقاء يافت و از آن جدا شد. دهستان پيش‌كمر نيز در آن سال به بخش ارتقاء يافت.

شهرستان مَراوه‌تَپه از شهرستان‌هاي استان گلستان و تركمنصحراي ايران است. مركز اين شهرستان شهر مراوه‌تپه است. اين شهرستان در شمال خاوري ايران در نزديكي مرز تركمنستان واقع شده است.

در سال ۱۳۸۶ خورشيدي بخش مراوه‌تپه شهرستان كلاله به شهرستان ارتقاء يافت و از آن جدا شد.

اين شهرستان داراي دو بخش است و از طرف شمال به كشور تركمنستان، از طرف شرق به استان خراسان شمالي، از سوي جنوب به شهرستان كلاله و از طرف غرب به بخش داشلي‌برون شهرستان گنبد كاووس منتهي مي‌شود.

آرامگاه‌ دولت‌محمد آزادي و مختومقلي فراغي و زيارتگاه آل خان بابا و مدرسه سيد قليچ ايشان از اماكن زيارتي اين شهرستان هستند.

در سال ۱۳۱۱خ در گذرگاه پادشاليق يولي (راه پادشاهي) گمرگ وجود داشته و دادوستد كالا بين دوكشور از طريق اين گمرگ صورت مي‌گرفته است. ولي اين گمرك امروزه بسته است.

بخش‌ها
مركزي
دهستان پاليزان (مركز: قازان‌قايه)
دهستان مراوه‌تپه (مركز: روستاي سوزش)
شهر: مراوه.

بخش گلي‌داغ
دهستان گلي‌داغ (مركز: گلي‌داغ)
دهستان شلمي (مركز: عرب‌قره‌حاجي)

كشاورزي
منطقه مراوه تپه يكي از مساعدترين مناطق كشاورزي استان گلستان به شمار مي‌رود و استعداد زيادي در توليد محصولات كشاورزي دارد.

محصولاتي كه در منطقه مراوه تپه كشت مي‌شود، به شرح زير مي‌باشد.

آفتاب‌گردان: در منطقه گليداغ بيش از نيمي از آفتاب گردان كشور توليد مي‌شود. در منطقه گليداغ انواع گياهان گلدار كه زنبور عسل از آن استفاده مي‌نمايد وجود دارد و آب وهواي اين منطقه نيز با پرورش آن مناسب مي‌باشد.
پنبه
گندم از سال ۱۳۶۰خ با تثبيت و تضمين قيمت گندم از سوي دولت سطح زير كشت اين محصول در منطقه مراوه تپه زياد شده است .
جو



ويكيپديا

شهرستان مينودشت يكي از شهرستانهاي استان گلستان ايران است. شهر مينودشت مركز اين شهرستان است و جمعيت آن در سال ۱۳۸۵، برابر با ۱۲۸٫۷۳۹ نفر بوده است

تقسيمات كشوري
شهرها: مينودشت و گاليكش.
بخش مركزي شهرستان مينودشت
دهستان چهل چاي
دهستان قلعه قافه
دهستان كوهسارات
شهر: مينودشت

بخش گاليكش
دهستان قراولان
دهستان نيلكوه
دهستان ينقاق
شهر: گاليكش

پيشينه
اين شهرستان در ابتدا به صورت يك روستا حيات خود را آغاز كرد. گفته مي‌شود رضا شاه پهلوي دوره سربازي خود را در مينودشت گذرانده است. وي شبي در خانه يكي از دوستان خود در اين شهر ميهمان شد. صاحب خانه در خواب ديد روزي او پادشاه ايران مي‌شود و خوابي كه ديده بود براي رضا خان تعريف مي‌كند كه رضا خان در آن زمان حرف او را نمي پذيرد. پس از چندين سال كه رضا خان پهلوي پادشاه شد به ديدن دوست خود به حاجيلر (نام قديم مينودشت) آمد اما با خبر شد كه دوستش به ديار باقي شتافته است. رضا خان در حين برگشت به تهران دستور داد نام حاجيلر را به مينودشت تغيير دهند.


ويكيپديا

خطرناك ترين غار عميق ايران

سال گذشته حوالي همين روزها بود كه خبر كشف دومين غار عميق كشور با عمق 375 متر روي خروجي خبرگزاري ها قرار گرفت. غاري كه محلي ها به نام سم مي شناختند و تا پيش از كاوش گروه كوهنودي و غار نوردي قابوس گنبد تنها چند متر ابتدايي آن شناسايي شده بود. بعد از آن بود كه گروه هاي غارنوردي زيادي راهي «سم» شدند تا بعد از گذشت يك سال 21 چاه از اين غار پر رمز و راز كشف كنند.

غار سم در ارتفاعات 1700 متري كوه خواجه قنبر در منطقه ناميج گاليكش قرار دارد كه پيشينه كشف آن به حدود دو سال قبل برمي گردد. غاري با دهليزها، طاق‌هاي زيبا  كه وجود آب در آن، جلوه خاصي دارد.

در بدو ورود به اين غار مسير تنگ و باريكي كه به خرچنگ رو معروف است آغاز مي‌شود؛ ولي برخلاف خرچنگ رو‌هاي غار پروا (اولين غار عميق ايران)، تنگناهاي اين غار تمامي ندارد و اغلب مسير را بايد به يك سمت حركت كرد و حتي امكان برگرداندن سر وجود ندارد.

بنابراين اگر شما جزو غارنوردان آماتور و يا حتي نيمه حرفه اي به حساب مي آييد، فكر سفر به سم را از سرتان بيرون كنيد! به خصوص كه از چاه 19 به بعد دماي هواي درون غار كاهش مي‌يابد و به 6 درجه سانتيگراد مي‌رسد و بايد براي گرم كردن بدن برنامه‌ريزي كرد در غيراين صورت خطر سرمازدگي وجود دارد.

براي آنكه عمق فاجعه را بهتر درك كنيد بايد بگوييم كه خيلي از غارنوردان حرفه اي كه از غار سم بازديد كرده اند، معتقدند كه امدادرساني در اين غار به علت دشواري مسيرها، بسيار سخت و در برخي شرايط غيرممكن است؛ بنابراين تيم هاي بازديد كننده بايد كاملا آماده و مجهز باشند وگرنه يك حادثه ساده و يك دررفتگي جزيي در اين غار مي‌تواند به يك فاجعه تبديل شود!

معابر و تراورس‌هاي غار سم به قدري تنگ و پر پيچ و خم است كه تنها يك فرد مي‌تواند خود و كيسه بارش را عبور دهد و امكان كمك‌رساني يا حتي همراهي نفر دوم وجود ندارد. علاوه بر اين دهانه چاه هاي غار سم حدود 5 تا 40 متر قطر دارند كه در نوع خود جالب توجه و خطرناك است. البته اين وضعيت از چاه سه غار به بعد كمرنگ تر مي شود چرا كه پس از آن عرض و ارتفاع غار افزايش مي يابد و تردد راحت تر است.

تحقيقات درباره قدمت غار سم هنوز به نتيجه قطعي نرسيده اند اما نمونه هاي كشف شده از جمجمه انسان و حيوانات در اين غار نشان دهنده قدمت بالاي آن است. شاهد اين ادعا كشف اسكلت خفاشي است كه 10 برابر بزرگتر از اسلكت خخفاش هاي معمولي به نظر مي رسد. خفاش هاي اين غار تقريبا از بين رفته اند و جالب اينكه اكثرا اسكلت ها در يك نقطه جمع شده اند. اما اين استخوان ها تنها نشان زندگي در غار نيستند. نوعي پروانه خاص هم تا چاه چهار وجود دارد كه ديواره هاي اين غار آهكي را پر كرده اند.

براي بازديد از غار سم بايد به بخش گاليكش استان گلستان و نزديكي روستاي نام نيك سفر كنيد و آن را در عرض جغرافيايي 37˚ 05' 46' ببينيد. غار در قسمت غربي روستاي نام نيك به فاصله تقريبي 2 ساعت راهپيمايي قرار گرفته است.

tebyan.net

شهرستان سقز يكي از شهرستانهاي استان كردستان در غرب ايران است. مركز اين شهرستان شهر سقز است و صاحب ديگر شهر آن است. كه در قسمت شمالي استان كردستان واقع است و از شمال به شهرستان بوكان،از شرق به شهرستان ديواندره، از جنوب به شهرستان مريوان و از غرب به شهرستان بانه محدود است. اين شهرستان از جنوب با كشور عراق همسايه است. جمعيت اين شهرستان نفر است. جمعيت اين شهرستان بر طبق سرشماري سال ۱۳۸۵، برابر با ۲۰۸٬۴۲۵ نفر بوده است

تقسيمات كشوري
بخش مركزي شهرستان سقز
دهستان ترجان
دهستان تموغه
دهستان سرا
دهستان ميرده
شهر: سقز

بخش زيويه
دهستان امام
دهستان تيلكوه
دهستان خورخوره
دهستان گل تپه
دهستان صاحب
شهر: صاحب

بخش سرشيو
دهستان چهل چشمه غربي
دهستان ذوالفقار

شهرستان كامياران از شهرستانهاي استان كردستان در غرب ايران است. مركز اين شهرستان، شهر كامياران است كه در ۶۵ كيلومتري جنوب سنندج واقع شده است. جمعيت اين شهرستان بر طبق سرشماري سال ۱۳۸۵، برابر با ۱۰۵٫۸۹۵ نفر بوده است

تقسيمات كشوري
بخش مركزي شهرستان كامياران
دهستان بيلوار
دهستان ژاورود
دهستان شاهو
شهر: كامياران

بخش موچش
دهستان اميرآباد
دهستان سورسور
دهستان عوالان
دهستان گاورود
شهر:موچش

درباره كامياران
ويژگيهاي عمومي، فرهنگي، مردم شناختي مردم اين شهرستان نيز مانند ساير نواحي استان كردستان است و مردم آن به زبان كردي تكلم مي‌كنند. اين شهرستان در فصول بهار و پاييز آب و هواي دلپذيري دارد. كامياران جنوبي ترين شهرستان استان كردستان است و با استان كرمانشاه و كشور عراق مرز مشترك دارد.

نقاط ديدني و جذاب شهرستان كامياران عبارت‌اند از روستاي زيباي سرچي، كتيبه باستاني تنگي ور، تپه تيانه، تپه توبره ريز، نقش برجسته و سنگ نبشته اورامان، چشمه آب معدني گواز، رودخانه تنگي ور، روستاي تاريخي پالنگان.

همچنين مجتمع پرورش ماهيان سردابي (قزل آلا) واقع در ۴۵ كيلومتري كامياران ـ مريوان(روستاي پلنگان) در بستر رودخانه سيروان با ظرفيت ۵۶۴ تن در سال بزرگ‌ترين مجتمع سردآبي ايران به شمار مي‌آيد

شهرستان مريوان يكي از شهرستانهاي استان كردستان در غرب ايران است. مركز اين شهرستان شهر مريوان است. اين شهرستان از شمال به شهرستان سقز،از شرق و جنوب شرقي به شهرستان سنندج، از جنوب به بخش نوسود از شهرستان پاوه و از غرب و شمال غربي به خاك عراق محدود است.

جمعيت اين شهرستان بر طبق سرشماري سال ۱۳۸۵، برابر با ۱۵۳٫۲۷۱ نفر بوده‌است

تقسيمات كشوري
دهستان خاووميرآباد
بخش مركزي شهرستان مريوان
دهستان زريوار
دهستان سركل
دهستان كوماسي
شهر: مريوان

بخش سرشيو
دهستان سرشيو
دهستان گلچيدر
شهر: چناره

موقعيت جغرافيايي
شهرستان مريوان با طول و عرض جغرافيايي بين ۳۵ درجه و ۴۸ دقيقه تا ۲ درجه و ۳۵ دقيقه عرض شمالي و ۴۶ درجه و ۴۵ دقيقه تا ۴۵ درجه و ۵۸ دقيقه طول شرقي نصف‌النهار گرينويچ در باختر استان كردستان قرار گرفته‌است.

شهرستان مريوان از جمله شهرستانهايي در استان كردستان است كه در دههٔ ۶۰ به دليل جنگ ايران و عراق و حوادث ناشي از آن و در دههٔ ۷۰ خورشيدي به دليل دستيابي و خريد و فروش كالاهاي خارجي و داخلي و داير شدن بازارچه مرزي، تغييرات جمعيتي چشمگيري داشته‌است.

در سال ۱۳۸۱ بخش سروآباد مريوان بر اساس مصوبه هيأت دولت به شهرستان ارتقاء و از مريوان جدا شد.

بازارچه مرزي باشماخ مريوان
شهرستان مريوان با توجه به دارا بودن بازارچه مرزي و قابليت تبديل آن به مرز رسمي مي‌تواند در توسعه بازرگاني منطقه و اشتغال زايي به رونق اقتصادي كشور كمك نمايد. بازارچه مرزي باشماق در فاصله ۱۷ كيلومتري غرب شهر مريوان در جوار روستاي مرزي باشماق قرار دارد.

جاذبه‌هاي گردشگري
درياچه زريوار: اين درياچه در فاصلهٔ ۲ كيلومتري شمال‌غربي شهر مريوان و طول جغرافيايي ۴۶ درجه و ۱۰ دقيقه و عرض ۳۵ درجه و ۳۱ دقيقه و ارتفاع ۱۲۵۰ متري از سطح دريا قرار گرفته‌است. وسعت درياچه زريوار به دليل تغييرات حجم آبي در فصول مختلف متغير مي‌باشد.
مجتمع پارك ساحلي زريوار: مهم‌ترين و يا شايد تنها مجموعهٔ گردشگري موجود در زريوار مجموعهٔ پارك ساحلي و تپهٔ مشرف به آن مي‌باشد. در طرح‌ پيشنهادي مجموعهٔ پارك ساحلي و تپهٔ مشرف به آن در قالب سه مجموعهٔ مرتبط، لكن داراي هويت مستقل كالبدي و عملكردي ارائه شده‌است.
دشت بيلو: دشت بيلو در ۱۵ كيلومتري شهر مريوان قرار دارد. اين دشت با پوشش گياهي مناسب و چشمه‌هاي آب و همچنين جنگلهاي اطراف آن پذيرايي تعداد زيادي از اهالي شهر و روستاهاي اطراف مي‌باشد. زمينهاي اطراف اين دشت در گذشته جهت برنج‌كاري استفاده مي‌شده‌است.

جاده دور درياچه زريوار: از جاذبه‌هاي ديگر گردشگري مريوان جاده دور درياچه مي‌باشد كه مثل حلقه‌اي دور درياچه كشيده شده‌است.

قمچيان: يكي ديگر از نقاط زيبا، حواشي جاده مريوان ـ سقز و منطقهٔ تفريحي قمچيان است. مكان تفريحي قمچيان نيز در حد فاصل جاده مريوان و سقز واقع شده‌است. منطقه‌اي زيبا كه افزون بر سرسبزي، گياهان خوراكي زيادي در فصل بهار مانند قارچ، پيچك، ريواس مي‌توان يافت. همچنين در كوهها و دره‌هاي اطراف آن حيوانات وحشي از قبيل خرس، روباه، خرگوش، گرگ و انواع پرندگان مخصوصاً كبك وجود دارد.
ناوطاق: ناوطاق گاران در ۴۰ كيلومتري شهر مريوان و مابين بخش‌هاي سرشيو و مركزي قرار دارد. اين دشت در فصل بهار به واسطهٔ سرسبزي و طبيعت زيبا و چشمه‌هاي آب، پذيراي گردشگران زيادي مي‌باشد.
ملاقوبي: ملاقوبي در سه كيلومتري مريوان در شمال اراضي روستاهاي هجرت و جنوب شرقي روستاي برقلعه قرار گرفته و از روزگار كهن تاكنون به عنوان زيارتگاه و تفريحگاه مردم منطقه بوده‌است. در اين مكان درختان جنگلي زيادي وجود دارد نام اين محل به واسطهٔ وجود زيارتگاه شخصي به نام ملاقوبي نامگذاري شده‌است.

ارمرده را بيشتر بشناسيم

آرمرده شهري است در استان كردستان در غرب ايران. اين شهر در بخش الوت شهرستان بانه قرار گرفته است. جمعيت اين شهر در سال ۱۳۸۵، برابر با ۲٫۲۵۹ نفر بوده است